Opening the Doors

Sa dinami dami ng problema ng tao sa Pilipinas, isa ako sa mga siraulong namomroblma sa ilalaman ko sa blog ko. Nakakatawang problema diba pero sa tingin mo, malamang me sense din naman. Madaming beses ko nang sinabi na napapagod na ako sa walang kwenta kong blogpost na hindi naman nakakatulong sa tao kaya naman naisip kong magbagong bihis at magkaroon ng makabuluhang pagbabagong anyo. Hindi ito dahil sa naisip ko na wala akong kwenta kundi dahil naintindihan ko na na gusto ko talagang magsulat at madami akong gustong isulat. If I would only be given a chance to do something that will bring fulfillment to me, that would be writing. I need not to be the best seller author in the country or the most read blog. I just need one person to understand what I am trying to say.

Ako na siguro ang pinakamagulong writer sa buong mundo. Kung tutuusin wala pa nga akong napapatunayan pero sa bandang huli, naisip ko, kung hindi ako maglalakas loob magsimula, mas lalo akong walang mapapatunayan. Wala na nga akong mapapatunayan sa ibang tao, pati sa sarili ko wala din kaya naman naisip ko na ito na ang tamang panahon para buksan ko na ang sarili ko sa lahat ng kritisismo at panlalait ng tao. I am fully aware that criticisms and unfriendly messages will only make me learn more about writing and me.

And so at this moment, I am trying to work on some novels that seem not to lead me in any direction pero hindi pa rin ako sumusuko. Bukas makalawa, madudugtungan ko din ang mga kwento ko at pag nangyari na yun, hindi man ako sisikat, atleast, me isang bagay akong nasimulan at natapos. I am no quitter pero wala akong natatapos sa buhay ko kaya naman naiintindihan ko na walang kwenta ang buhay ko kung wala akong matatpos, wala akong mapapatunayan. I have to make a move to bring myself into a better place para kahit ako man lang hindi maawa sa estado ko sa buhay.

Now, I am opening my doors for improvement. I am under construction, bear with me until I finally found my reason.